Arsonista
Pasado alas-tres na ng hapon ng sabado, nakahinto pa rin ang bus. Lampas isang oras na rin silang ipit sa mala-ahas na kahabaan ng Cubao at pang-ilang beses na rin niyang naririnig na murahin ng mga pasahero ang MMDA at gawing puta ang nanay ni Bayani Fernando sa saliw ng ingay ng mga busina sa gitna ng alinsangan ng panahon. May banggaan na naman siguro, kumento ng kundoktor dahil sa kabilang kalsada pabalik, nakakagulat na maayos ang daloy ng trapiko.
Ang kaninang bus na pinuno ng mga tao ay unti-unting nababawasan ng mga nagmamadali at hindi na makapaghintay sa biyahe. Binuksan niya ang kurtina at sumilip sa may bandang itaas sa kanyang kaliwa. Punung-puno ang bumabagtas na MRT. Napag-isipan niyang ‘wag nang ituloy ang balak na lumipat ng kanyang sinasakyan dahil pauwi naman siya at may oras pa. Minabuti niyang manatiling alerto sa kanyang pagkakaupo at palamigin na lamang ang isip sa musikang naririnig sa loob ng bus. Dapat lang na maging alerto sa panahon na iyon sapagkat hindi mawawalan ng tarantado, sira-ulo, at mababangis na hayop ang ‘kagubatan’ na tinatawag nilang Lungsod. Talamak pa ang terorismo na walang pinipiling okasyon at biktima. Sa kabilang banda, naisip din niyang dapat sila ang matakot sa kanya dahil mukha siyang terorista sa goatee niyang daig pa ang matandang kambing.
Nakatigil pa rin ang bus. Pero ang isip niya ay naglalakbay. Habang yakap-yakap ang kanyang backpack na pinaglagyan ng kanyang mga binili mula sa Gilmore at sa isang mall sa may Shaw, hindi niya maiwasang makita ang sarili na nagmamartsa sa tugtog ng Graduation March. Kahit wala na siyang balak maglakad ng naka-toga, lalo na kung naka-barong at may sablay pa na tatak na ng kanilang unibersidad, masaya na rin ang nadarama niya dahil natapos na rin ang kanyang unang yugto ng pagsisikap. Sa kalagayang pang-ekonomiya ng kanyang pamilya sa probinsya, talagang hindi na kakayanin ang pagdaos ng anumang pampamilyang selebrasyon sa Maynila. Isa pa, halos lahat na rin ng kanyang mga kakilala na nagtapos ay wala na ring balak magmartsa kung hindi man wala nang gana, at iba pa sa kanila’y may mga trabaho na. Kasalanan niya rin dahil kung hindi sana siya tumagal ng ganun sa kolehiyo, baka may natirang pera pa ang kanyang mga magulang para sa isang simpleng piging. Suwerte na lamang niya at kahit papaano’y may pambayad siya sa pagkuha ng grad pics pati na rin ang yearbook ng kanilang kolehiyo.
Mag-eenjoy na lang siya sa kanyang mga biniling epektos. Iyon na rin ang kanyang selebrasyon. Makikigamit na lamang siya ng PC ng kanyang roommate habang nasa lungsod pa. Bakasyon na niya kinabukasan at bago siya mag-full blast sa kanyang paghahanda sa Board Exam ay lulubusin muna niya ang pag-eenjoy sa ligayang hatid ng digital media. Gusto niyang mag-break muna sa pag-aaral at magsaya naman. Panalangin na lamang niya na sana’y kayanin pa ng kanilang lumang kompyuter at dyapeks na VCD player sa probinsya ang kanyang mga iuuwing CDs.
Nasa kalagitnaan pa rin sila ng Cubao at ng kanyang pag-iisip nang tumunog ang kanyang telepono. Nag-text ang isa niyang kakilala.
New in our lineup--- OSTs: smallvillle s2, csi, alias, samuraix:reflection, lotr/rotk, ring0,1,2, oneTreeHill. L8est albums: phantomplanet, all-amrejects, prodigy, fatboyslm, sndwich. VCDs: myWifeisaGangster1&2, kungfuhustle, zatoichi. Old titles stl available n our site; ncluding prn titles. juz name it, we hav it.
Galing kay Korto iyon. Isa sa libu-libong buwitre at bampira na patuloy na nangangalkal ng libreng pagkakakitaan sa cyberspace. Patuloy na tinatangkilik ng mga kapus-palad, dahil hindi naman kayang hulihin ng mga pulis-patola sa isang Thirld World country na kagaya ng Pilipinas. Patuloy din niyang kinukulit kung ito’y mayaman na sa sideline, dahil balitang patok ang negosyong ganoon. Text back ni Korto ay nakabili na raw siya ng bagong celfone pero matumal daw ang benta, dahil mahigpit na raw si Edu Manzano sa panahong iyon at naging pribadong one-on-one na lang ang basehan ng bentahan. Humirit ulit si Korto kung kakagatin niya ang alok, sinamahan pa ng diskuwento. Sagot naman niya’y saka na lang. Katwiran niya’y kagagaling lang niya sa Shaw at Gilmore at nasimot na niya ang kanyang naipon para may basahin at ipang-relaks sa darating na bakasyon. Dagdag pa niya’y makiki-burn na lang siya sa kanyang roommate kung may iba pang kakailanganin.
Nakatakbo na rin sa wakas ang sinasakyan niya nang siya’y tantanan ni Korto. Naisip niyang kahit pagnanakaw ang ginagawa ni loko ay hindi naman niya ito puwedeng sisihin dahil sa napakahina ang batas na ipinapatupad sa bansa. Batas na walang pangil. Batas na hindi naisusunod. Batas na may kinikilingan. Kung gusto nilang mawala ang mga katulad ni Korto, ipagtibay muna nila ang batas mula taas hanggang baba. May mga backer ang mga ito na bigatin at imbes na yaong mga maliliit na illegal businessmen ang hulihin ay unahin ang source mismo na siguradong ngayo’y bondat na sa karangyaan. Hulihin na rin ang mga retailers at ang mga bumibili. Higit sa lahat, huwag tatanggapin ang panlangis na mula sa mga mall owners. Sa larangang ito, bagsak ang mga alagad ng batas. Paano naman kasi nila tatakutin ang mga parukyano para hindi na bumili ng ilegal na kopya kung sa isang mall mismo ay may harap-harapang ilegal na bentahang nagaganap?
Nagtataka din siya kung bakit sa dinami-dami ng mga kongresista’t mambabatas sa bansa ay pagong pa rin ang mga ito sa pag-aaral at pagbuo ng batas laban sa hacking at piracy. Nalusutan tuloy sila ng estudyanteng gumawa ng I Love You virus noon. Nakakahiyang aminin pero totoong may problema sa pagbubuo ng batas at may problema rin sa pagpapatupad nito.
Napapabuntong-hininga na lamang siya sa pagkayamot at sinilip na lamang ang librong nabili sa mall sa halagang otsenta pesos. Klasik ang librong iyon ni Dostoyevsky at napapailing na lamang siya dahil alam niyang ang istorya at kalagayan sa librong iyon ay hindi naiiba sa ngayon. May kahirapan pa rin. May kabalintunaan pa rin.
Humaharurot na ang bus sa may QC circle. Paglampas ng City Hall ay natatanaw na niya sa pang-ilang ulit na pagkakataon ang kanyang numero-unong crush; ang pinakamagandang mukha sa buong planeta. Si Natalie Portman iyon sa dambuhalang billboard sa may Housing. Inlab na naman si kumag, pigil ang ngiti sa kanyang mukha. Lumilipad na naman ang imahinasyon; iniimadyin na si Natalie ang kanyang nawawalang soulmate.
Tumayo na rin siya sa kinauupuan at humawak sa estribo handa nang lumabas ng bus. ‘Di na niya kailangang pumara sapagkat marami naman silang bababa sa Philcoa. Alas-kuwatro y medya na sa celfone niya. Maaabutan pa niya ang mga roommate niya para makigamit ng PC at mapanood ang malupit na pakikipagsapalaran ng isang superherong putol ang sungay. Puwede rin niyang subukan ang larong patok na patok sa mga mokong na mahilig sa larong may diskarte at may strategy daw. Kunsabagay, miss na rin niyang subukan ang kakayahan sa micromanagement, rush attack, at black ops.
Sakto. Pagdating niya sa boarding house nila’y nakabukas ang PC at dumadagundong ang buong silid sa tugtog na Alternatibo. Bulagta ang mga roommate niya na halatang napuyat na naman sa paglalaro ng “Generals” at inabot na ng tanghalian. Tapos na ang hell week, tapos na ang mga pagsusulit at maganda naman ang gradong nakita sa mga classcards. Kahit hindi pa nakakabawi sa puyat, aabutin pa rin ng umaga sa paglalaro at panonood bago dumiretso sa bakasyon ang mga ito. Bago umuwi sa kani-kanilang mga probinsya.
Bumangon si Estong, kakamut-kamot pa. Manananghalian pa lang pala ang mga ugok. “Panoorin na natin yang HellBoy!” hirit ni Nikoy. Si Max nama’y kumakanta pa ng Pardon Me sa pagkakahiga, gustong kalabanin sa chorus line ang bokalista ng Incubus pero kinapos at hindi kinaya ang dulo. Tawanan ang mga gago.
“Buti pa’y magluto na lang muna kayo. Burn ko na rin muna iyong mga hinihiram ko sa iyo, pati na rin yung ibang nasa kahon. Uuwi na ako bukas eh,” wika niya kay Estong, ang may-ari ng kompyuter habang inilalabas sa knapsack ang mga ‘writable’ at ‘re-writable CDs’ na nabili sa isang sale sa may Shaw at Gilmore.
“Uuwi ka na pala. Kokopyahin ko na rin yung mga nabili mo ha. Lahat ng audio pati na rin yung installer. Tingnan mo yung ibang MP3 at VCD sa may drawer, baka may magustuhan ka. Kakabili ko lang kahapon kay Korto,”sagot naman ni Estong.
“Mayaman na siguro ang lokong ‘yun, ano? Parang gusto ko na rin tuloy makisali sa business nya,” sabat naman ni Max.
“Pare, ‘wag mong kakalimutan ‘yung pasalubong naming ‘white sands’ ha,” pabirong hirit naman ni Nikoy sa kanya. “Buti pa sa inyo, maraming beach, samantalang sa amin eh puro palayan at bundok,” dagdag pa niya.
“Malabo iyon tsong. Hindi na nga ako magmamartsa sa Abril dahil hirap talaga kami ngayon. Pamasahe pa lang, mahal na. Fiscal Crisis kami ngayon,” pangangatwiran niya sa kanyang mga kakosa. “Pero anuman ang mangyari ay siguradong mag-eenjoy pa rin ako sa bakasyon,” naninindigang pahabol niya habang inilalabas ang natitirang epektos na laman ng kanyang backpack
Magbabasa, manonood, magsa-sound trip at magsusulat siya sa bakasyon; iyon ay nakarehistro na sa kanyang isipan. Pahinga muna sa pagsusunog ng kilay at ibang klase naman ng ‘pagsusunog’ ang balak niya sa araw na iyon.
Hindi pa naisusuot ang pambahay na t-shirt ay umupo na agad siya sa harap ng kompyuter. Pinatay muna ang dumadagundong na Winamp at inisa-isa na ang mga napiling kokopyahing CDs. “Eto muna, mukhang astig ‘tong OST ng 50 First Dates at One Tree Hill.”
Binuksan niya ang program na Nero. Isinalang ang blanko at babasahing CD sa kani-kanilang dapat na kinalalagyan. Pumindot ng ilang beses sa mouse at pagkatapos ay sabay na itinaas ang kanyang mga kamao at sumigaw...
“Burn baby, BURN!!!”
Copyright ©Nudarion 2005. All rights reserved.